- wstawać
- wstawać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa, wstaję, wstaje, wstawaćwaj {{/stl_8}}– wstać {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVc, wstanę, wstanie, wstań {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zmieniać pozycję ciała z siedzącej lub leżącej na stojącą': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wstać z krzesła, z fotela, z łóżka, z podłogi. Wstać z miejsca. Wstać z klęczek, z kolan. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przestawać robić coś, co wymaga pozycji siedzącej, stając na nogi': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wstać od stołu, od biurka, od maszyny do pisania. Wstać od obiadu. On prawie nie wstaje od biurka. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'budząc się ze snu, zwłaszcza rano, opuszczać łóżko': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zawsze wstaje wcześnie rano. Wstać przed świtem. Wstał w złym humorze. Pora wstawać. Dziś wstał późno. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o chorym: wracając do zdrowia, opuszczać łóżko, móc chodzić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Chora po operacji jeszcze nie wstaje. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o dniu, poranku: zaczynać się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wstał piękny dzień. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.